Fundacja Klamra wspiera projekt warsztatów edukacyjnych w Kurdystanie. Spas to po kurdyjsku dziękuje.
Kto?
Basia Żach- mistrzyni pędzla, kredek i czucia. Skończyła prawo ale teraz głównie tworzy i realizuje najróżniejsze, artystyczne projekty. Od wielu lat trenuje capoeirę i zaraża tą pasją dzieci.Umie z rolki po papierze toaletowym wyczarować ZOO a z pustej butelki po Muszyniance choinkę. Jest sercem naszej wyprawy i autorką loga:)
Kinga Korczak- studentka pedagogiki i iberystki. Nie straszne jej było jechać do Kurdystanu o którym pierwotnie wiedziała tyle, że leży w Iraku (od tego czasu jej wiedza jest duuużo większa). Ma milion pomysłów na dźwięki które może wydawać balon i jest plastycznie uzdolnioną stroną naszego teamu.
Kasia Magryś- psycholog. Robi świetne zdjęcia, dzięki którym będziemy mogły pokazywać widoki Kurdystanu po powrocie do Polski. Jej twórczość można zobaczyć na »
Olga Ślepowrońska- psycholog. Jakiś czas temu zaczęła odkrywać Azję. Wszędzie gdzie się pojawi robi warsztaty dla dzieci. Czaruje z kolorową chustą Klanzy, kręci zwierzaki z balonów i ciągle zbiera nowe zabawy. Wszystko co widzi opisuje, gdzie się da:)
Uwielbiamy podróże i uwielbiamy dzieciaki. Wpadłyśmy więc na pomysł by jakoś połączyć te dwie pasje. Tak powstał projekt…
Dla kogo? Dla dzieciaków w wieku od 6 do 14 lat. Najpierw kurdyjskich a potem polskich. Również niepełnosprawnych.
Gdzie? W Irackim Kurdystanie, w najstarszym mieście świata Erbilu. Potem w Polsce, wszędzie gdzie nas zaproszą.
Gdzie dokładnie? W ośrodkach Fundacji Pao »
Dlaczego Kurdystan? W sierpniu i wrześniu 2011 byłyśmy w irackim Kurdystanie i prowadziłyśmy tam zajęcia dla dzieci w organizacji Pao. Kultura tego regionu zafascynowała nas. Po nocach śni się nam teraz ryż z migdałami, piękne tańce, majestatyczne góry i otwarci ludzie.
Kiedy? Na Newroz, kurdyjski Nowy Rok który przypada na 21 marca 2012, ale obchodzony jest od 18 do 24 marca. Aby przeprowadzić warsztaty, wyprawa potrwa oczywiście dłużej.
Śladów emocji poszukamy w polskich i kurdyjskich obrazach i bajkach, w muzyce i tańcach. Będziemy się uczyć różnych technik artystycznych i bawić w około 5000 różniastych gier. Zastanowimy się czy emocje mogą pachnieć, a jeśli tak, to jak? Czy smutek pachnie kurzem? Radość czekoladą? Czy złość pachnie jabłkiem? A może zgniłym jajkiem?
Na koniec zajęć fotografujemy każdą pracę oraz jej autora, wraz z symbolem przerabianej emocji. Dodatkowo każdy odpowie na kilka pytań np. czego się boisz? Czy często odczuwasz wstręt? Które z uczuć lubisz najbardziej?
Z powstałych zdjęć stworzymy album, zbiór prac i dociekań. Chcemy pokazać, że wszystkie dzieci tak samo odczuwają strach, cieszą się, smucą… Po powrocie takie same warsztaty zrobimy dla dzieci polskich. Tym razem będziemy jednak pracować na kurdyjskich bajkach i ichniej muzyce. Wszystko okrasimy zdjęciami i pysznym jedzeniem.
Wspierają nas: Klanza, Doktor Clown, Klub Podróżników Śródziemie, www.tolerancja.pl,klamra.org, klubokawiarnia Podróżnik, grupa Totutotam, www.poszkole.waw.pl , www.peron4.pl, fundacja Kultury Świata, goplanet.pl, Klub Podróżników 3 żywioły, Pracownia Inicjatyw Społecznych i Kulturowych, Fundacja Pao
Radość za jedno spas
Spas to po kurdyjsku dziękuje. Jak to się stało, ze za cel naszych ścieżek wybrałyśmy Kurdystan? To było w lipcu tego roku. Niebawem miał się skończyć mój projekt w Turcji a zostało mi jeszcze trochę wakacji. Postanowiłam, że pojadę jeszcze dalej. Może do… Iraku? Od kilku lat moją pasją jest jeżdżenie po świecie i robienie w slumsach warsztatów rozwijających kreatywność. Skręcam z dzieciakami kolorowe balony, robimy wielkie bańki mydlane i tańczymy zwariowane tańce. Ich rodzice widząc, co robię, stają się bardziej otwarci. Zapraszają mnie do domu, na wesele, jeśli pozwala język – opowiadają historie. Właśnie o taki kontakt mi chodzi. Natychmiast w projekt weszła Kinga- moja przyjaciółka, studentka pedagogiki. Nakupiła cukierków, kredek, spinek i innych drobiazgów, które cieszą dzieciaki pod każdą szerokością geograficzną. Obie nie za wiele wiedziałyśmy o Kurdystanie- krainie geograficznej do której zmierzałyśmy. Cała wyprawa była jedną wielką niespodzianką, nie miałyśmy nic zaplanowane. Ale przeznaczenie widać lubi wariatów bo już w autobusie poznałyśmy kurdyjskiego polityka, który zaprosił nas do swojej rodziny a następnie załatwił praktyki w największej w Iraku organizacji od praw człowieka Pao. Razem z pracownikami fundacji, robiłyśmy zajęcia w ośrodkach które Pao obejmuje opieką: w więzieniu dla dzieci, ośrodku dla uchodźców, przedszkolu.
Kurdowie to lud pochodzenia indoeuropejskiego, zamieszkujący przede wszystkim krainę podzieloną pomiędzy Turcję, Irak, Iran i Syrię. Kultura Kurdystanu oraz jego historia zafascynowały nas. Skrupulatnie spisywałyśmy przepisy do pysznych kurdyjskich potraw i próbowałyśmy się nauczyć kurdyjskich tańców. Podoba się nam kurdyjska otwartość i ciepło. Po powrocie okazało się, że polskie dzieciaki są zafascynowane kolegami z bliskiego wschodu. Chętnie słuchają kurdyjskich bajek i muzyki. Stwierdziłyśmy, że fajnie by było żeby wakacyjny projekt miał swoją kontynuację. Nie chcemy wchodzić w sprawy polityczne. Chcemy kulturowej wymiany i przestrzeni by pokazać, że wszystkie dzieciaki czują podobnie. Tak narodził się projekt „radość za jedno spas”. Cykl warsztatów edukacyjnych dla dzieci, z których każdy poświęcony jest jednej z emocji podstawowych. Warsztaty są przeznaczone dla dzieci w wieku od 6 do 10 lat. Najpierw zrobimy je w Kurdystanie, potem z projektem wrócimy do Polski. Chciałybyśmy, żeby w warsztatach wzięły udział również dzieci niepełnosprawne. Poprzez gry, rozmowę i zabawy, dzieci będą się uczyły rozpoznawać i wyrażać emocje. Odczuwanie to rzecz normalna, każdy z nas czuje i przeżywa, bez względu na to jaki ma kolor skóry, gdzie mieszka i jak wygląda, czy jest chłopcem, czy dziewczynką. Śladów emocji poszukamy w polskich i kurdyjskich obrazach i bajkach, w dźwiękach naszej i ich muzyki. Razem z dziećmi będziemy zastanawiać się, jak można wyrażać emocje w sposób niewerbalny – poznamy nowe techniki plastyczne, przelejemy nasze dociekania i odkrycia na papier, płótno, tkaninę, wyciskamy je w masie solnej lub rzeźbimy w mydle. Na koniec zajęć sfotografujemy każdą pracę oraz jej autora – dziecko wraz z symbolem przerabianej emocji. Każda praca będzie podpisana (dodatkowo możemy spisać odpowiedzi na kilka pytań np. czego się boisz? Czy często odczuwasz wstręt? Jak pachnie złość?)
Powstały album, chcemy przywieźć do Polski i rozszerzyć o prace polskich dzieci. Do Kurdystanu wybieramy się na Newroz czyli kurdyjski Nowy Rok, który przypada 21 marca. Noworoczne obchody przypadają na okres miedzy 18 a 24 marca, my zostaniemy jakieś dwa tygodnie. Oprócz zajęć dla dzieci będziemy uczestniczyć w obchodach Newroza i ponownie odwiedzimy wioskę Zaretusztrian- wyznawców najstarszej monoteistycznej religii, którą pierwotnie wyznawali Kurdowie. Zrobimy 1000 zdjęć i o wszystkim opowiemy każdemu kto tylko będzie chciał słuchać.